Vanaf de bank gezien waren trainer Jeroen Monshouwer en staf het er over eens dat we misschien wel ons beste spel sinds weken hebben laten zien in Rijswijk. Rivo begon gedreven aan de wedstrijd en behaalde een riante voorsprong. Setstanden 6-9 en 16-21 zeggen genoeg over het goede spel van de Rijssenaren en daarmee kon de trainer tevreden zijn. Echter de mannen van Inter wilden zeker niet voor het thuispubliek van Rivo verliezen. Het werd in de eindfase van deze set nog erg spannend. Door een uitstekende service serie van Inter kwam Rivo alsnog in de problemen en werd de stand gelijk, 22-22.  Jeroen Monshouwer probeert met de bekende dubbele wissel het tij te keren, en dat lukt in zo verre dat we nog lang gelijk op gaan. Helaas krijgen we, zoals wel vaker, te maken met arbitrale beslissingen waar we niets van begrijpen. Een opstellingsfout kost Rivo een punt. Hoewel de fout terecht werd aangewezen vanaf de tellertafel……(scheidsrechters zien dat zelf niet) was het toch vreemd dat men dit pas bij de volgende rotatie opmerkte en het punt daarna pas terugdraaide. Volgens ons kan dat niet, maar protest heeft geen zin. Scheidsrechters hebben altijd gelijk. Daar letten we dan maar verder niet op maar maken er gewoon zelf een mooi einde aan. Het prettige publiek wordt volop spanning geboden tot 28-28 en dan valt eindelijk het voordeel aan Rivo zijde door een fraai killblock en de stand 28-30. Daar is Rivo best tevreden over en we willen graag meer. Dat laten we ook zien aan het begin van de tweede set. Opnieuw nemen we het initiatief en staan al snel op voorsprong tot de stand 5-7. Dan gebeurt er weer zoiets waar we ziek van worden… Er komen opnieuw signalen vanaf de tellertafel dat er iets niet klopt. Vervolgens ligt het spel ongeveer 5 minuten stil, staan scheidsrechters machteloos toe te kijken, verklaren uiteindelijk dat alles klopt, maar kunnen na de wedstrijd niet uitleggen wat er dan eerst niet klopte… en ga zo maar door.  

Hoe krijg je teams uit hun ritme. Rivo kan kennelijk niet goed omgaan met zulke situatie’s want het werd in het verloop van deze set niet meer echt een spannende set. We gaan gelijk op tot 13-13 maar daarna is Inter de betere ploeg en maakt de stand in sets gelijk, 1-1.  De derde set kunnen we kort in zijn, de scherpte bij Rivo is eraf en Inter komt beter in het spel en wint terecht met 25-18. Dan pakken we toch de draad weer op en besluiten er een 5-setter van te maken. Het wordt weer een echte wedstrijd en zijn aan elkaar gewaagd. Volop spanning van 4-4 tot 17-17 en 25-25  waarbij Rivo vooral blokkerend de nodige punten pakte en het aanzien van de wedstrijd meer dan waard was geworden. Onder applaus van het thuispubliek kwam in de eindfase Yannick van Harskamp binnen de lijnen. Gefeliciteerd Inter Rijswijk met deze aanwinst. Niet dat jullie spelverdelers niet goed waren, maar een man met zo’n super techniek, snelle polsen en een dosis ervaring zal bij ieder team welkom zijn. En Yannick, je hebt zelfs het respect van de scheids, want je set-up bij 25-25 had echt wel een bestraffing verdiend, maar ach, je kwam koud van de bank en dan is de regel “let them play” in combinatie met een hoge gunningsfactor van toepassing in Nederland.  

Dat geld overigens niet voor alle spelverdelers in de Eredivisie, er zijn uitzonderingen. We eindigen maar weer eens met een cliche uitspraak:  je verliest nooit een wedstrijd door een scheidsrechter, je moet zelf beter gaan spelen. Alweer gelijk. Maar dat puntje hadden we goed kunnen gebruiken richting de 5e set. Helaas voor ons, we hadden toch zeker een punt om mee te nemen naar Rijssen verdiend vanavond. Ik vergeet nog bijna de setstand te vermelden, het werd 27-25 voor Rijswijk en een 3-1 overwinning. Vrienden van Inter, we gunnen het jullie van harte. Het is altijd fijn om tegen een sympathieke ploeg met een even sympathieke trainer te spelen en gast te zijn in de Marimbahal. Wij hebben een leuk potje gespeeld en een lekker HJ-tje gedronken na afloop. Met weemoed hebben we Rijswijk verlaten, wetende dat het de laatste keer was. Door de sneeuwval duurde de terugreis nog wat langer, maar gelukkig hadden we een CD bij ons met heerlijke meezingers.  En dat een lange terugreis nog mooi kan worden maakten we ook nog mee, want bij een eetgelegenheid onderweg, herkenbaar aan een grote letter, ontmoetten we een mede-eredivisionist die vanaf Rotterdam huiswaarts keerden, zij overigens wel met 2 punten op zak .En  zo kon het dienstdoende personeel van de FF keten getuige zijn van het feit dat sport zeker verbroederd.